Miłość jest jak gęste krzaki
W których gniazda wiją ptaki...
Wiele długich czarnych pnączy
Które czas ze sobą łączy
Przeplatają się badyle
Tak jak w życiu różne chwile
Część ma kolce ranić może
Inne zdobi liści morze
Falujących jak nastroje
Gdy się kocha ludzi dwoje
W słońcu mieni się ostoja
Którą broni kolców zbroja
Miłość także oko cieszy
Gdy radością dwoje grzeszy
Zdobna w uczuć całą gamę
Kryje w sobie czarna plamę
Zbyt dotkliwie poruszona
Truje niczym dzikie grona
Pokazuje cierni rzędy
Giną wtedy wszelkie względy
Nienawiścią karmi siebie
Piękne chwile w chaszczach grzebie
Miłość jest jak gęste krzaki
W których giną piękne ptaki ...
Tomasz Łopatecki
Foto net.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz