Obraz życia

Składasz swe życie niczym obraz ze zdarzeń
By go ozdobić używasz swych marzeń
Odcienie szarości które codzienność niesie
Barwisz uczuciem wśród tkliwych uniesień

Współczesny gladiator

Wiele bojów juz stoczyłem
Nie we wszystkich zwyciężyłem
Chociaż bardzo się starałem
Jeńcem nie raz zostawałem

Kryształowa noc

W księżycowym skryci mroku
W swoim świecie pogrążeni
Odkrywamy błogi spokój
W którym nie ma zmartwień cieni

W mojej głowie

Pełna głowa myśli
Wirują oszalałe
Tylko Ty w nich jesteś
Lecz ciało skamieniałe

Zapomnieć

Przepojony bólem
Z życiem swym się mierzę
Próbując zapomnieć

Czary w domu

W naszym domu tak jak w baśni
Nie ma kłótni ani waśni
Za to cuda się zdarzają

Pożegnanie

Nie było mi dane wziąć Cię w ramiona
Przytulić i poczuć jak miłość w nas kona
Żegnając raz jeszcze spojrzeć Ci w oczy

Weekendowa karuzela

W PONIEDZIAŁEK... O cholera..
Jak grzmot z nieba
Budzik wrzeszczy że wstać trzeba
Głośny hałas już o świcie
Przypomina nam że życie

W ciemności

Zmrok aksamitną czernią skrywa mój pokój
Po dniu ciągłych wyzwań nadciągnął spokój
Zatapiam się w myślach i tonę w marzeniach
Znów widzę Ciebie w jesiennych odcieniach

Współczesna dziewczyna

Pewna panna całkiem zgrabna
Nawet miła i powabna
W chłodny wieczór się nudziła
Chociaż pomysłowa była

Nasza historia

W noc ciemną jak mroczne myśli
Wśród ciszy pełnej grobowych krzyków
Smagany wichrem który namiętność niesie
Mój umysł podąża do Ciebie