Spragniony rozkoszy
W słów Twe ramiona
Składam mój umysł
Namiętność uśpiona
Do życia się budzi W słów Twe ramiona
Składam mój umysł
Namiętność uśpiona
W myślach dojrzewa
Gorące żądze
W ciało me wlewa
Z ekranu w ciemności
Drżącymi ustami
Spijam pragnienia
Bliski omdlenia
Odległość zanika
Rzeczywistość się plącze
Spisane wizje
Z realnym światem łącze...
Wow ... Bardzo ciekawy ! Nawet bardziej niz zalaczony obrazek :)
OdpowiedzUsuńObrazek jest magiczny a wiersz smutny.
OdpowiedzUsuńKrzyczy w nim tesknota i samotnoc😢
Ten wiersz nie jest smutny jest pełen porządania i namiętnisci dokładnie tak jak ilustracja pod nim......
OdpowiedzUsuńWcale nie jest smutny. Jest namietny!
OdpowiedzUsuńOk.moze i żądze i namiętność wiodą w nim prym,ale każdy interpretuje na swój sposob .xx
OdpowiedzUsuń