Wieczorne pragnienia

Wieczór kotarą z mroku utkaną pragnienia okrywa;
W ciemności przed wstydem dnia je skrzętnie ukrywa.
Z coraz większą śmiałością budzę marzenia;
Ukryte fantazje oczekujące spełnienia.

Zamykam oczy i przed Tobą staje;
Płomień pochodni swój blask Ci oddaje.
Jedną myślą  rozpalam ich setki a może tysiące;
Jażą się jak krople rosy na słońcem skąpanej łące.

Macki namiętności z mych zmysłów stworzone;
Kłębią się wokół Ciebie,Twym wdziękiem wiedzione.
Najskrytsze pragnienia się rozbudziły;
W namiętnym akcie nas połączyły.

W objęciach rozkoszy szczyty zwiedzamy;
Lub w morzu ekstazy się zanurzamy.
W miłosnym uniesieniu nasz statek odpływa;
Zabiera pragnienia i w ciemność porywa.

Świt gasząc świece na jawę już wzywa;
Jak ręką kata budzikiem ze snu wyrywa..